یکی از کارهای قشنگی که در بعضی فرهنگ ها و کشورها مرسوم است و انجام می شود انتخاب افرادی بعنوان پدر خوانده و مادر خوانده برای کودک است ، بعد از تولد کودک و در مراسم انتخاب اسم دو نفر را بعنوان مادرخوانده و پدر خوانده انتخاب می کنند ، این انتخاب باعث می گردد بین کودک و آن شخص مورد انتخاب انس و الفت برقرار شده و رابطه عاطفی ایجاد شود و آن شخص به کودک احساس مسئولیت نموده در غیاب والدین (کوتاه مدت یا درازمدت) نقش والدین را برای کودک و حمایت از وی ایفا نماید. چه خوب است در جامعه ما نیز چنین آداب و رسوم مفید و ارزشمندی معمول شده و صورت پذیرد ، ممکن است بعضی از ما فکر کنیم کودک با داشتن پدر ، مادر ، احیانا پدر بزرگ ، مادر بزرگ ، دائی ، عمو ، خاله ، عمه ، و ... دیگر چه نیازی به پدر خوانده و مادر خوانده دارد ؟ در صورتیکه ممکن است کودک همه این افراد فامیل را داشته باشد ولی در مواقعی که والدین حضور ندارند و لازم است کودک سرپرستی داشته باشد همه این افراد فکر کنند فرد دیگری نقش خود را ایفا می کند و دیگر ضرورتی به مداخله وی نیست و هیچکدام به موقع بدرد کودک نخورند و چنانچه قانون مداخله ننماید هیچکدام از این افراد فامیل نقش لازم خود را ایفا نکنند و منتظر دیگری بمانند . فکر می کنم ضرورت دارد والدین در وقت اسم گذاری کودک اشخاصی که در فامیل باسواد تر ، با هوش تر ، سالم تر ، اجتماعی تر ، عاطفی تر ، مسئولیت پذیر تر ، جوان تر از والدین ، و نزدیک تر ( چه نزدیکی فامیلی یا نزدیکی مکانی و جغرافیائی ) از بقیه هستند را بعنوان پدر خوانده و مادر خوانده انتخاب و معرفی نمایند تا در مواقع لزوم آن اشخاص بتواند نقش مفید خود را بعنوان والدین انتخاب شده ایفا نموده و باعث سردرگمی اطرافیان و بی سرپرستی کودک نشود .