معیار اندازه گیری رشد اجتماعی : معیار اندازه گیری رشد اجتماعی هر کس میزان سازگاری او با دیگران است این دیگران شامل افراد خانواده ، معلمان ، دوستان ، و بستگان گرفته تا افراد محیط اطراف شما حتی کسانی که برای اولین بار با آنها برخورد می کنید می شود.

رشد اجتماعی نه تنها در سازگاری با اطرافیان موثر است بلکه بعدها در میزان موفقیت شغلی و پیشرفت اجتماعی تان نیز موثر است . از راه مبادله عواطف و احترام با دیگران است که رضایت بدست می آید همینطور احساس مفید بودن و خوشبختی .

چرا رشد اجتماعی ضروری است : برای اینکه انسان موجودی است اجتماعی و ادامه زندگی بصورت انفرادی برای او تقریبا غیر ممکن است انسان به محض تولد و با دریافت اولین احساس در رابطه با دیگران قرار می گیرد .

راه بدست آوردن رشد اجتماعی : رفتار اجتماعی مناسب فقط از راه یادگیری آموخته می شود و با تمرین و تکرار عادت می شود در این روند بیشتر از همه به کوشش و خواست خود فرد بستگی دارد . اما عواملی چون پدر و مادر ، خانواده ، معلم ، دوستان ، حتی مطالبی که می خوانیم و فیلمهایی که می بینیم در آن تاثیر دارند .

اهمیت رشد اجتماعی : اهمیت رشد اجتماعی در این است که آنچه که دیگران در باره ما می اندیشند مهم است . در بیشتر موارد فعالیت ما با این هدف است که تصویب و تائید دیگران را بدست آوریم و سازگاری اجتماعی تا حد قابل توجهی بستگی به این دارد که دیگران فکر می کنند « ما چگونه آدمی هستیم »

اگر رشد نایافتگی را بررسی کنیم می بینیم کودک خردسال وابسته است برای همه چیز ، عموما و کلا خودخواه است ، میزان توجه اش به خواست دیگران صفر است ، به حقوق خود قانع نیست ، تمرکز فکر ندارد و هر لحضه به چیز خاصی مشغول است ، ( ثبات ندارد ) . ارتباط کودکان با واقعیت کم است و تخیلی هستند ، به محرکهای آنی توجه دارند و لحضه بعد را نمی اندیشند ، اینها همگی علایم رشد نایافتگی هستند و هر چه فرد رشد کند از اینها فاصله گرفته و در جهت مقابل قرار می گیرد .

بیشتر کودکان زندگی اجتماعی را غیر مستقیم می آموزند مثلا می آموزند که اگر فلان رفتار را داشته باشند تحسین می شوند و از آنجا می فهمند که آن رفتار درست است و بر عکس سرزنش و مجازات والدین برای کودک چنین معنی می دهد که از او اشتباهی سرزده ، البته فرصت یادگیری مقررات اجتماعی برای همه کودکان یکسان نیست .

نخستین نشانه رشد اجتماعی استقلال است یعنی توانائی انجام کارها بدون کمک گرفتن از دیگران ، استقلال یا آزادی نتیجه دو عامل است نخست احساس توانائی شما در حل مشکلات و هدایت اعمالتان . دوم اعتمادی که خانواده به شما پیدا می کنند که آن نیز نتیجه توانائی است که از خود بروز می دهید . پس یک شخص رشد یافته دائما منتظر کمک دیگران نیست و مستقلا تصمیم می گیرد و اقدام می کند پس در تصمیم گیری نیز استقلال دارد . و اما حد استقلال : زیاده روی در استقلال به نوعی به انسان صدمه می رساند انسان جائی که می بیند همفکری و مشورت و مساعدت دیگران نیاز است باید از آنها کمک بگیرد و از فکر و مشورت دیگران استفاده کند . یعنی اینکه توانائی آنرا داشته باشیم که گهگاهی هم تنها باشیم و از این تنهائی لذت ببریم ، همراهی نکردن دیگران نباید باعث چشم پوشی ما از علاقه مندی های مان شود.

پذیرش مسئولیت : انسان رشد یافته اجتماعی انسانی است مسئولیت پذیر ، از پذیرش مسئولیت فرار نمی کند ، از بعهده گرفتن مسئولیت های ولو سنگین که از عهده وی برمی آید استقبال می کند . با پذیرش مسئولیت و مبارزه با مشکلات و درگیر شدن با مسائل است که انسان رشد می یابد و استعدادهای نهفته اش شکوفا می شود و از این طریق است که اعتماد بنفس در انسان پا می گیرد .

آینده نگری : انسان رشد یافته اجتماعی آینده نگر است ، و درک می کند که تصمیم امروزش ممکن است بر زندگی فرداها و سالهای آینده اش تاثیر بگذارد ، پس بیش از اینکه به محرکهای آنی و لذتهای آنی فکر کند به دراز مدت می اندیشد .

میانه روی : انسان رشد یافته اجتماعی از هر نظر خود را متعادل نگه می دارد چه در لذت ، چه در کارها ، و غیره در لذت بردن ، ورزش ، معاشرت ، مطالعه ، و در همه چیز حد اعتدالی برای خود قائل است .

امیدواری و خوش بینی : انسان رشد یافته اجتماعی در مسائل مهم زندگی موضعگیری می کند و در حرکت بسوی خوشبختی انسانها سهمی مثبت به عهده می گیرد . در مقابل رویدادهای غیر منتظره و حوادث ناگوار خود را نمی بازد ، هر نوجوانی برای رسیدن به مرحله استقلال کامل و زندگی مستقلانه مشکلات زیادی دارد که باید بردبار باشد و امیدوار ، زندگی کردن مساوی ست با روبرو شدن با مشکل و این نیازمند به امیدواری است ، امیدواری به اینکه از عهده حل مشکل بر خواهم آمد.

شوخ طبعی و بذله گوئی : خندیدن به اشتباه دیگران آسان است اما اگر با ضعف ها و شکست های خودمان نیز با روحیه شاد و آسان گیر برخورد کنیم موفق تر یم اگر بتوانیم قضیه را (اشتباهات خودمان را) با کمی شوخی توام کنیم بعد ها نسبت به این ضعف ها و شکستها زیاد حساس نخواهیم شد . و این را باید عمیقا درک کنیم که : هیچ انسانی کامل نیست و ضعف هایی دارد و ما هم انسانیم .

سازگاری با دیگران : توجه به دیگران و ارزش قائل شدن برای دیگران ، مهربانی و نرمش در ایجاد روابط خوب ، و انتخاب زبان ویژه یعنی واژه های مناسب برای هر موقعیت اهمیت دارد ، گاهی عوض کردن یک کلمه یا مترادف آن از بروز دلگیریها و مشکلات جلوگیری می کند .

کسب توجه و تایید دیگران بصورت معقول : انسان رشد یافته اجتماعی از طریق موفقیت ها و فعالیتها و ارتقاء شخصیت توجه و تائید دیگران را بدست می آورد نه کارهای غیر عادی .

پذیرش کمبود ها و نارسائی ها : انسان رشد یافته اجتماعی کمبودها و نارسائی ها را می پذیرد و سعی نمی کند این کمبودها تمام زندگی ویرا تحت شعاع داشته باشد .